Miasto i Gmina Gniew

Teatr w Gniewie! Już 29 listopada!

Teatr Teď nádech a leť z czeskiej Pragi i Teatr 3.5 z Dzierzgonia wraz z gniewską biblioteką zapraszają na spektakl "A LUDZIE ŻYJĄ. ABDUŁ." - 29 listopada (czwartek) o godz. 17:00 do Sali Kameralnej gniewskiej biblioteki. Przyjdź i przeżywaj wyjątkowe historie o dumie, dostojeństwie, nadziei i niepojętym człowieczeństwie. Wstęp bezpłatny!

Reżyseria: David Zelinka
Występują: Domela Grenda, David Zelinka
W przygotowaniu spektaklu brała udział: Eliza Paś
Zdjęcia: Štěpán Černoušek
Czas trwania: około 80 minut

„Przebaczenie, jeśli w ogóle istnieje, powinno i może odnosić się jedynie do tego, co nie-wybaczalne.”
Historie o dumie, dostojeństwie, nadziei i niepojętym człowieczeństwie.

Inscenizacja jest oparta na prawdziwych historiach z Czeczenii. Mają one miejsce w dobie dwóch wojen, w czasie nadziei pomiędzy wojnami i powojennego upadku, kiedy jeszcze żywe pozostałości tradycyjnego myślenia dostają się do sporu z nowym, ustalonym z zewnątrz, politycznym uporządkowaniem kraju, a naturalne relacje są postawione przeciw roszczeniom reżimu totalitarnego. Europejskie pojęcie zbrodni i kary na tym polu traci jasne zdefiniowane kształty i swoje miejsce w szeregu wartości. Ponad sprawiedliwą karą dla winnego jest pragnienie „normalnie” żyć. Kluczowa opowieść o młodym chłopaku Abdulu niesie w sobie ponadczasowe i uniwersalne pytania, kto i w czym jest winien, kto lub co jest pierwotną winą.
Motywy i historie użyte w tekście inscenizacji pochodzą z bezpośrednich świadectw uczestników wydarzeń oraz z książek: Asne Seierstad – Dzieci Groznego, Krystyna Kurczab-Redlich – Głową o o mur Kremla, Petra Procházková – Aluminiowa królowa, Irena Brežná – Wilczyce ze Sernovodska, Anna Politkowska – Rosja Putina.
„ (…) zespół Ted’nádech a let’ stworzył świat, w którym mówi się o winie i sprawiedliwości, niesprawiedliwości i współodczuwaniu, o gniewie i przebaczeniu, o litości dla ofiar i dla ich sprawców, o litości „dla człowieka w ogóle” i ani przez moment nie brzmi to fałszywie lub patetycznie.” (z recenzji Magdaleny Hasiuk)

Twórczość grupy Teď nádech a leť zalicza się do tego co najciekawsze, gdy mowa o sferze teatru dokumentalnego, teatru społecznego, a szerzej, teatru zaangażowanego społecznie (politycznego). Autentyczność tematów oraz prawdziwość gry aktorskiej sprawia, że przedstawienia grupy Teď nádech a leť stają się wydarzeniem teatralnym, które przekracza cienkie „artystyczne” granice i zaczyna być bezpośrednią relacją, świadectwem tego świata i ludzi żyjących na uboczu, będących w potrzebie. Historie i losy ludzi, którzy żyją, czy też raczej są zmuszeni do życia na marginesie społeczeństwa, są od dłuższego czasu obiektem zainteresowania grupy. Ich historii nie opowiada się z „chłodnym” dokumentalnym obiektywizmem, ale z wysokim stopniem ludzkiej empatii, uwagi i współczucia dla tych, którzy są ofiarami współczesnych konfliktów wojennych, bez wyobrażenia ideologicznego. Ważny jest człowiek ze swoimi indywidualnymi, konkretnymi sytuacjami życiowymi. Mimo, że inscenizacje grupy teatralnej Davida Zelinki dotyczą wrażliwych tematów politycznych (imigranci, opozycja polityczna, wojna), co w samo w sobie jest niewątpliwą wartością, w centrum uwagi zawsze znajduje się człowiek.