Miasto i Gmina Gniew

Wielkie Walichnowy

Wieś położona w Dolinie Wisły na Nizinie Walichnowskiej. Pierwszy raz w źródłach pisanych pojawiła się w 1399 roku jako Valkenow, Walichnowy 1624 r. Miejscowość i parafię założyli w XIV wieku Krzyżacy. Znajdujący się tu kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, zawierający części kościoła gotyckiego z XIV wieku, został przebudowany po pożarze w XVII stuleciu

Większość wyposażenia pochodzi z XVII wieku. Średniowieczną metrykę ma jedynie kropielnica znajdująca się w kruchcie świątyni. W 2014 roku z inicjatywy Mariusza Śledzia, wieloletniego dyrektora Szkoły Podstawowej w Małych Walichnowach w kościele została zamontowana tablica informująca o powodziach, które w minionych stuleciach nawiedziły Nizinę.

Tuż przy kościele znajduje się pochodząca z połowy XIX wieku zabytkowa podcieniowa kuźnia. Nie brakuje też we wsi innych obiektów o równie długim rodowodzie. Tym, co ją wyróżnia, są także ustawione z czterech stron świata tablice, będące repliką tablic postawionych w Wielkich Walichnowach na początku XVIII wieku przez proboszcza ks. Marcina Augustyna Szelę, autora „Kroniki Walichnowskiej” (dwutomowego dzieła, w którym relacjonuje dzieje Niziny w latach 1693–1728). Tablice ks. Szeli to swoiste zaklęcia, mające uchronić wieś przed nieszczęściami, gdyż na każdej z nich zamieszczona została prośba o opiekę.

Od Wielkich Walichnów swą nazwę wzięła malownicza kraina rozciągająca się wzdłuż wału wiślanego od wsi Ciepłe w gminie Gniew do wsi Rybaki w gminie Subkowy – Nizina Walichnowska. Przez długie wieki każdej wiosny, nierzadko też latem, mieszkańcy tych ziem musieli bronić się przed powodzią. Ich wysiłek nie zawsze był skuteczny i wówczas woda zabierała im dobytek, a czasem i życie. Jednak ludzie ci z uporem, determinacją i ogromną pracowitością wyrywali Wiśle kawałek po kawałku swoje miejsce do życia. Szczególnie zasłużonym dla Niziny budowniczymi, którzy stworzyli system hydrotechniczny na tym obszarze, byli pochodzący z Holandii menonici, a wśród nich rodzina Dirksenów, która swoją pracą i pomysłami uczyniła najwięcej, by okiełznać Wisłę. Jedynym śladem bytności menonitów w Wielkich Walichnowach jest cmentarz z oryginalnym w kształtach nagrobkami z XVIII, XIX i XX wieku.